LUDZIE

Ludzie są najliczniejszą rasą w Starym Świecie i założycielami największego państwa, czyli Imperium. Chociaż nie są tak mądrzy jak elfy, ani równie wytrzymali jak krasnoludy, ludzie to rasa, która swoją ambicją i determinacją przewyższają wszystkie pozostałe. Są wyjątkowo elastyczni, co jest zarówno ich wielką zaletą, jak i poważną słabością. Mimo iż wielu ludzi wsławiło się heroicznymi czynami w walce z siłami ciemności, to jednak smutną prawdą pozostaje fakt, że ludzie najłatwiej ze wszystkich ras poddają się wpływom Mrocznych Bóstw Chaosu,

HISTORIA

W porównaniu do elfów i krasnoludów ludzie są rasą dość młodą, jednakże bardzo płodną. Szybko rozprzestrzenili się po całym świecie, korzystając z powolnego wymierania starszych ras. Kilka tysięcy lat temu do Starego Świata przybyła z południa grupa ludzkich plemion, które stały się założycielami Imperium, a także pozostałych krain: Bretonii, Estalii, Kisleva i Tilei. Inne plemiona podążyły na północ, aż do mroźnej Norski lub nawet jeszcze dalej.Obywatele Imperium są dumni ze swoich osiągnieć. Ich głównym bóstwem jest Sigmar, założyciel Imperium. Ludzie wierzą, że Sigmar chroni ich przed hordami Chaosu i wszelkim złem. Imperium polega na potędze swoich armii, niszczącej sile maszyn oblężniczych i dział oraz mocy ośmiu Kolegiów Magii. Wszyscy obywatele Imperium- szlachta, mieszczanie i chłopstwo- znają swoje obowiązki i wiernie służą Imperatorowi. Imperium jest największym i najpotężniejszym państwem Starego Świata. Jego siłą jest siła ludzkości. Jego mocą- odwaga każdego z obywateli

Wskazówki dotyczące odgrywania

Nie powinieneś mieć większych problemów z odgrywaniem człowieka.

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


ELFY

Elfy są rasą smukłych, pełnych gracji istot, z łatwością rozpoznawalnych dzięki ostrym rysom twarzy i spiczasto zakończonym uszom. Znane są z talentu do łucznictwa, zamiłowania do wiedzy i zdolności magicznych. To istoty blisko związane z naturą. Instynktownie wyczuwają wszelkie zmiany w przyrodzie, szczególnie w ostępach leśnch, ale także na morzu. Nienawidzą wszystkich, którzy zakłócają harmonię natury, niezależnie od rasy. Z równą gwałtownością przeciwstawiają się działaniom złych ludzi i chciwych krasnoludów, co plugawym orkom. Mimo iż często są postrzegane jako zarozumiałe i dumne, elfy poświęciły więcej dla dobra tego świata niż wszystkie pozostałe rasy razem wzięte.

HISTORIA

Historia elfów jest jednocześnie chwalebna i tragiczna. Pod koniec wojny z krasnoludamie, zwanej przez elfy Wojną o Brodę, Wysokie Elfy odpłynęły do Ulthuanu, ich zamorskiej ojczyzny, by tam walczyć z najazdem Mrocznych Elfów. Byli jednak wśród nich tacy, którzy postanowili pozostać w Starym Świecie. Niektórzy wymówili posłuszeństwoe Królowi Feniksowi i zajęli się budowaniem własnej przyszłości w leśnych któlestwach. Inni jak dawniej podróżowali po morzach, nawiązując handel z powoli rodzącymi się królestwami ludzi.
W wielu lasach i puszczach Imperium istnieją niewielkie enklawy elfów. Największa z nich znajduje się w Lesie Laurelorn, na północny zachód od wielkiego miasta Middenheim. Mimo iż te ziemie nominalnie należą do Imperium, elfy nie uznają Imperatora za swojego władcę i nie uważają siebie za obywateli Imperium. Ludzie mają wystarczająco dużo problemów z innymi mieszkańcami lasów, na przykład z okrutnymi zwierzoludźmi, by przejmować się elfami. Zresztą i tak na niewiele zdałyby się ich ewentualne wysiłki by znaleźć elfie wioski. Elfy cenią sobie spokój i używają magii iluzyjnej w celu ukrycia swych leśnych kryjówek. Jednak nie zapomniały o reszcie świata. Choć rzadko opuszczają swoje wioski, świetnie orientują się w tym, co dzieje się w okolicznych krainach.
Elfy można najczęściej spotkać w wielkich miastach, takich jak Altdorf, Nuln i Marienburg, gdzie kiedyją wpłuwowymi domami kupieckimi reprezentującymi interesy odległego Ulthuanu. Młodzi potomkowie kupieckich rodów dużo podróżują, zyskując doświadczenie i kontakty handlowe, które przydają się w późniejszej karierze zawodowej. Mimo, że często patrzą z niechęcią ni, ich zdaniem nieokrzesanych leśnych kuzynów, elfy wysokiego rodu doskonale pamiętają, iż są daleko od lśniących wież Ulthuanu i w związku z tym cieszą się mniejszym szacunkiem niż ich kuzyni, Wysokie Elfy.

Wskazówki dotyczace odgrywania

Wszystkie elfy mówią spokojnym i zrównoważonym tonem. Doskonale władają językiem staroświatowym, przemawiając z wystudiowaną precyzją. Elfy zazwyczaj żywo gestykulują w trakcie rozmowy, co często rozbawia przedstawicieli innych ras. Odmiennie od nich postrzegają czas i odległość. Często posługują się dość poetyckimi określeniami, odmierzając dystans zasięgiem wystrzelonej strzały lub dniami lotu jastrzębia. Czas dla elfów płynie nieco innym tempem. Są długowieczni i cierpliwi. Szanują wszelkie życie, ale nie mają litoście dla swoich wrogów, zwłaszcza dla Mrocznych Elfów i sług Chaosu.

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

KRASNOLUDY

Krasnoludy są niskie, lecz krzepkie i wyjątkowo wytrzymałe. To znakomici wojownicy i zdolni rzemieślnicy. Większość krasnoludów mieszka w wielkich górskich wartowniach i podziemnych twierdzach. Charakterystyczną cechą ich wyglądu są długie włosy i będące powodem do dumy gęste brody. Z pozoru wydają się gburowaci i skorzy do gniewu, a ich pamiętliwość jest wprost legendarna. Jednakże krasnoludy w większości są wyjątkowo odważnym ludem, niezłomnie lojalnym wobec przyjaciół i sojuszników. Toczą niemal nieustającą wojnę w obronie swoich górskich królestw przed naporem orków, goblinów i innych plugawych stworów. Krasnoludy utrzymują silne więzy z Imperium, a wielu z nich na stałe mieszka w ludzkich miastach.

HISTORIA

Krasnoludy są starożytną rasą, od wieków żyjącą na terenach wokół Gór Krańca Świata. Brodaci inżynierowie wznosili wielkie podziemne miasta na długo przedtem, nim ludzie osiedlili się w regionie znanym obecnie jako Imperium. Wspaniała cywilizacjadumnego ludu rozciągała się na cały Stary Świat. Szyby kopalni sięgały głębokich trzewi ziemi, dostarczając złóż metali i drogocennych kamieni. Rzemieślnicy krasnoludzcy wyrabiali potężne artefakty, tętniące od mocy wyrytych na nich runicznych znaków. Doskonale wyposażone armie masakrowały siłą toporów i ogniem ciężkich dział kolejne najazdy Chaosu i orków. Gwiazda ludu krasnoludzkiego świeciła jasnym blaskiem, ale to nie mogło trwać wiecznie.
Krasnoludy nieświadomie dały się wciągnąć w konflikt między Wysokimi Elfami i ich mrocznymi krewniakami. Krasnoludy i Wysokie Elfy, niegdyś sojusznicy w walce z siłami Chaosu, uwikłały się w długą i krwawą wojnę, nazwaną przez krasnoludy Mściwą Wojną. W końcu szała zwycięstwa przechyliła się na stronę krasnoludów, ale ich radość była któtkotrwała. Górami Krańca Świata wstrząsnęła seria erupcji wulkanicznych. Siedziby krasnoludów, osłabione w wyniku działań wojennych, utraciły kontakt między sobą. Kolejne twierdze padały pod zmasowanym atakiem orków, goblinów i trolli.
Od tego czasu rada krasnoludów trwa w stanie ciągłej wojny. Brodaci wojownicy odnieśli wiele zwycięstw, szczególnie w czasie, gdy wraz z założycielem Imperium, Sigmarem, roznieśli w pył hordę zielonoskórych w Bitwie o Przełęcz Czarnego Ognia. Jednak krasnoludzkie fortece w Górach Krańca Świata wciąż balansują na krawędzi zagłady. Nic zatem dziwnego, że wiele krasnoludów wybiera znacznie bezpieczniejsze życie w głębi Imperium, utrzymując sporadyczne kontakty handlowe z rodakami w górskich kopalniach.

Wskazówki dotyczące odgrywania

Krasnoludy są dość ponurymi osobnikami. Większość spraw traktują ze śmiertelną powagą. Wyjątkiem są dość częste przypadki, gdy krasnoludy są pijane. Mówią niskimi, basowymi głosami z charakterystycznym, gardłowym akcentem. Język krasnoludzki nie obfituje w metafory i rozbudowane figury stylistyczne, dlatego też krasnoludy często bywają zakłopotane kwiecistą i potoczystą mową ludzi lub elfów. Krasnoludy są konkretne i mocno stąpają po ziemi, a w działaniu bywają bezpośrednie i wyjątkowo efektywne. Używają własnego systemu miar, różniącego się od powszechnie stosowanego w Imperium systemu metrycznego. Liczą w odległość w milach, jardach i stopach. Do określeń ciężaru stosują miary typu uncja, funt i galon. Także ich system monetarny jest dość skomplikowany, a jego pozostałością jest system pieniężny stosowany w Imperium.

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

NIZIOŁKI

Niziołki, mimo niewysokiego wzrostu, są bardzo zręczne i szybkie. Z pozoru przypominają ludzkie dzieci, a wrażenie to jest dodatkowo wzmocnione przez brak zarostu na ich twarzach. Jedzą posiłki bardzej obfite i dwa razy częściej niż przedstawiciele innych ras. Z tego powodu są zazwyczaj pękate i mają pucołowate twarze. Mimo to są zręczne i potrafią poruszać się bardzo cicho. W połączeniu z tradycyjną zręcznością w posługiwaniu się procą powoduje to, że niziołki są wyjątkowo kłopotliwymi przeciwnikami. Większość niziołków preferuje proste i wygodne życie, dzieląc czas między uprawianie ziemi, jedzenie posiłków i palenie ziela fajkowego. niziołki są ludkaiem wyjątkowo rodzinnym i przywiązanym do tradycji. Większość potrafi wymienić swoich przodków do dziesiątego pokolenia wstecz

HISTORIA

Nieznane są początki niziołków. Wiadomo jednak, że gdy na terenach późniejszego Imperium osiedlały się plemiona ludzi, wśród nich były już klany niziołków. Niewielka liczebność nie pozwoliła im odegrać większej roli w wojnach, w wyniku których powstało Imperium. W rzeczy samej, niziołki nie pojawiają się w zapisach historycznych aż do roku 1010, kiedy to Imperator nadał im ziemię w udzielne władanie. Legenda głosi, że była to nagroda za wkład niziołków w rozwój i udoskonalenie sztuki kulinarnej Imperium. Niezależnie od prawdziwego powodu tej decyzji, na mocy dekretu Imperatora niziołki otrzymały ziemie w okolicy górnego biegu rzeki Aver. Od tego czasu region ten znany jest jako Kraina Zgromadzenia. Choć rządzi nią Rada Niziołków, formalnie pozostaje lennem Imperium. Starszy Krainy Zgromadzenia, jako jeden z piętnastu elektorów, posiada realną władzę i wpływ na politykę Imperium.
większość niziołków preferuje wygodne życie w Krainie Zgromadzenia. Cenią sobie dobrobyt i pragną jedynietego, żeby zostawić ich w spokoju, by mogli się cieszyć dobrym jedzeniem i wonnym tytoniem. Bywają jednak wśród nich niespokojne duchy, które uznają życie w Zgromadzeniu za wyjątkowo nudne. W sytuacji gdy najbardziej ekscytującym zdarzeniem dnia jest zgadywanie, jakie ciasto będzie na podwieczorek, niektóre niziołki czują potrzebę odmiany od nudy codziennego życia. Porzucają Krainę Zgromadzenia i wyruszają na szlak, w poszukiwaniu przygód i łatwego łupu, zazwyczaj zdobywanego w niezbyt uczciwy sposób. Z tego powodu w Imperium niziołki cieszą się raczej wątpliwą reputacją złodziejaszków i lekkoduchów

Wskazówki dotyczące odgrywania

Niziołki są entuzjastycznie nastawione do kazdej przygody. Równie radośnie reagują na propozycję dobrego posiłku i zuchwałej kradzieży. Zawsze też są pierwsze do ucieczki z miejsca zagrożenia.
Niziołki mówią bardzo szybko i chętnieposługują się wyrazami zapożyczonymi z innych języków. Często łączą słowa w jedną zbitkę i odświeżają język staroświatowy, wzbogacając go o nowe określenia. Mają denerwujący nawyk przesadnegu uzywania zasłyszanego zwrotu lub określenia, nazywając nim wszystko, co tylko się da. Trwa to zazwyczaj tak długo, dopóki nie wymyślą czegoś nowego. Gestykulują równie żywo jak elfy, ale ich gesty są zazwyczaj zbyt wulgarne, by je dokładnie opisywać. Posługują się własnym stylem miar i wag, niezrozumiałym dla innych ras. Odległość mierzą w łokciach, wiorstach i stajach, a ciężar w cetnarach i korcach. Często też stosują dziwaczne określenia ilości towarów, takie jak kopy i mendle. Równie często łączą to z określeniami stosowanymi przez inne rasy, co pogłębia tylko nieufność wobec "czystych intencji" niziołkowych kramarzy i kupców.